Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

Νέο "γλωσσικό" μεθοδεύει η συντήρηση

Νέο "γλωσσικό" μεθοδεύει η συντήρηση

Του Κλέαρχου Τσαουσίδη
Θόρυβο -ενίοτε και θυμηδία- δημιουργούν στο Διαδίκτυο μια Εταιρεία Ελλήνων Φιλολόγων, ένας πανεπιστημιακός τομέας και ένας καθηγητής πανεπιστημίου της Κύπρου με αφορμή την πρόταση 56 καθηγητών ελληνικών πανεπιστημίων να επανέλθει -στο Γυμνάσιο- η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών από μετάφραση. Ο τομέας Κλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κατήγγειλε ότι το κείμενο των 56 πανεπιστημιακών «υπογράφεται από συναδέλφους, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων δεν έχει σχέση με την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Φιλολογία ή με την αρχαιογνωσία εν γένει, ενώ αρκετοί από αυτούς υπηρετούν σε πανεπιστημιακά τμήματα άσχετα με τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση γενικότερα». Έτσι είναι; Τους συναδέλφους τους που ανήκουν π.χ. στο Κλασικό τμήμα του ΑΠΘ ή στον «Φιλόλογο» (Σύλλογος Αποφοίτων Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου) τους ρώτησαν;

Η πρόταση των 56 θέτει το ζήτημα της αντικατάστασης της διδασκαλίας από το πρωτότυπο των αρχαίων στο Γυμνάσιο (προσέξτε, από το πρωτότυπο), με κάλυψη των αντίστοιχων ωρών από διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών από μετάφραση και διδασκαλία νέων ελληνικών. Θεωρώ ότι η αντίδραση στους 56 αποτελεί ουρά της παλιάς διαμάχης των δημοτικιστών με τους καθαρολόγους. Πάλι η Φιλοσοφική της Αθήνας απέναντι στη Φιλοσοφική Θεσσαλονίκης, πάλι οι συντεχνίες και διάφορες ενώσεις που υπηρέτησαν την υπόθεση της εκπαιδευτικής συντήρησης, δείχνουν τα δόντια τους, με τις μιντιακές πλάτες σχολαρχών, φροντιστηριαρχών και ανελλήνιστων δημοσιογράφων. Τα όσα υποστηρίζουν τα «θέσπισε» η χούντα, καταργήθηκαν το 1976, επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή και επανήλθαν επί Μητσοτάκη πατρός το 1992! Πόσες συμπτώσεις...

Μια πρόταση

Ως απλός πολίτης, χωρίς τεχνογνωσία αλλά μάλλον είρων, προτείνω να επιλεγούν με δημόσια κλήρωση 100 π.χ. απόφοιτοι Γυμνασίου που διδάχτηκαν αρχαία από το πρωτότυπο και άλλοι 100 που τα διδάχτηκαν από μετάφραση και να εξεταστούν στο ίδιο αρχαίο κείμενο. Προϋπόθεση: να μην προχώρησαν στο Λύκειο, ούτε να έγιναν φιλόλογοι. Επιπλέον, αν αυτό δεν προσβάλλει κάποιους, να εξεταστούν σε ένα αρχαίο και ένα νεοελληνικό κείμενο τα μέλη του Τομέα Κλασικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ. Θα έχει ενδιαφέρον, όπως τότε που οι φροντιστηριάρχες και οι μανιακοί καθαρολόγοι πρότειναν τη διδασκαλία των αρχαίων από το πρωτότυπο για την αντιμετώπιση τηςλεξιπενίας. Ήρθαν οι έρευνες του καθηγητή Χρήστου Φράγκου και το κατέρριψαν πανηγυρικά.

Για να σοβαρευτούμε: η διδασκαλία των αρχαίων από το πρωτότυπο είναι μια ταλαιπωρία των μαθητών του Γυμνασίου, οι παραπομπές σε ξένες χώρες όπου διδάσκεται η αρχαία ελληνική είναι συνήθως παραπειστικές (διδάσκονται σε Λύκεια, σε ελάχιστα σχολεία των χωρών που αναφέρονται, συνήθως κατ' επιλογήν) και οι τσιρίδες των κατ' επάγγελμα αρχαιολάγνων και οι υπογραφές που μαζεύουν στο Διαδίκτυο μόνο θλίψη προκαλούν. Αν ζητούσαμε και ένα σχόλιο αυτών που υπογράφουν, πόσα κείμενα για γέλια θα μαζεύαμε; Εντέλει, επειδή ούτε ο τομέας των κλασικών φιλολόγων του ΕΚΠΑ είναι ο μόνος αρμόδιος (υπάρχουν ανάλογα τμήματα στο Αριστοτέλειο, στο Δημοκρίτειο, στα Γιάννινα, στην Πάτρα, στην Κρήτη...), ούτε οι υπογράφοντες τη σχετική «αρχαιόφιλη» λίστα, ίσως να δίνει λύση, έστω χρονοβόρα, η μέθοδος του Γεώργιου Ράλλη: ως υπουργός Παιδείας, ανέθεσε μεταδικτατορικά την επιλογή της γραμματικής και του συντακτικού της Δημοτικής, επίσημης πλέον γλώσσας, σε ομάδα επιφανών φιλολόγων (κλασικοί οι περισσότεροι) και παιδαγωγών. Ελπίζω να γνωρίζουν οι αρχαιολάγνοι ποιοι ήταν ο Α. Τσοπανάκης και Στ. Καψωμένος από τη μια και ο Χρίστος Τσολάκης από την άλλη. Κι όμως, κατέληξαν σε αποτέλεσμα που ουδείς σοβαρός ώς τώρα αμφισβήτησε.

Ο λόγος στους κορυφαίους

Υπάρχουν και σήμερα ομότιμοι καθηγητές με τεράστιο επιστημονικό κύρος, κλασικοί φιλόλογοι όλοι, όπως ο Δημήτρης Μαρωνίτης, ο Δημήτρης Λυπουρλής, ο Φάνης Κακριδής, ο ΚυριάκοςΤσαντσάνογλου, ο Γιάννης Καζάζης. Δεν αναφέρω άλλους και γνωρίζω τις ηλικίες των προαναφερθέντων. Υπάρχουν και το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας και, αν ξαναβρούν τον δρόμο τους, τα Πειραματικά σχολεία. Ας τους ζητηθεί μια πρώτη προσέγγιση. Τη γνώση τους ποιος μπορεί να την αμφισβητήσει; Δεν ανέφερα επίτηδες ούτε έναν νεοελληνιστή (π.χ. τον ΓιώργοΚεχαγιόγλου) ή γλωσσολόγο (π.χ. τον Μιχάλη Σετάτο) που σαφώς και έχουν άποψη τουλάχιστον ίσης αξίας με αυτήν μιας ένωσης επαγγελματιών. Τέλος, αυτοί οι κλασικοί φιλόλογοι -για να ενισχύσουν το σκεπτικό τους- συμφωνούν ότι οι ίδιοι δεν πρέπει να διδάσκουν Ιστορία (αλλά μόνον οι απόφοιτοι των ιστορικών τμημάτων), ούτε Νέα Ελληνικά (υπάρχουν οι νεοελληνιστές), ούτε Ψυχολογία (υπάρχουν ψυχολόγοι);

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου