Τα παιχνίδια του ΟΑΣΘ και η Δημοκρατία
Κλέαρχος Τσαουσίδης
Τα παράπονα μας στην κυβέρνηση μας λέει και η πλειοψηφία του σωματείου εργαζομένων του ΟΑΣΘ, που σε αγαστή συνεργασία με τη διοίκηση του κρατικοδίαιτου ιδιωτικού οργανισμού μας δουλεύουν άλλοτε με «απεργίες» και άλλοτε με «επισχέσεις εργασίας», με στόχο ένα και μόνο: να συνεχιστεί η ασυδοσία στην οικονομική διαχείριση του οργανισμού, όπως γίνεται εδώ και σχεδόν 60 χρόνια.
– Πώς γίνεται σε μια άκρως καπιταλιστική χώρα, με υιοθέτηση των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων, να υπάρχει μια εταιρία που βρέξει χιονίσει έχει πάγιο ποσοστό κερδών επί του τζίρου;
– Πώς γίνεται να κοστίζει η διακίνηση ενός σαλονικιού περισσότερα χρήματα από αυτά που το κράτος δαπανά για τη μετακίνηση ενός Αθηναίου με όλων των ειδών τις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας;
– Πώς γίνεται να απαιτεί η εταιρία αυτή (με τη συμπαράσταση της πλειοψηφίας του ΔΣ του σωματείου) να πληρώνει το κράτος προκαταβολικά τα …πάγια κέρδη, δηλαδή τα 16,5 εκατομμύρια ευρώ για τις 424 μετοχές, να δηλώνει ότι δεν έχει αποθεματικά ενώ αυτή εισπράττει το αντίτιμο των εισιτηρίων και να μην πληρώνει τους εργαζόμενους (κάποιοι δεν είναι μέτοχοι); Επικαλείται ότι το κράτος δεν καταβάλλει το άλλο μισό των μειωμένων εισιτηρίων που πληρώνουν μαθητές, σπουδαστές και υπερήλικες, αλλά δεν προσκομίζει αποδεικτικά στοιχεία για τον αριθμό αυτών των εισιτηρίων.
Ου γαρ έρχεται μόνον…
Εχουμε και τον δήμαρχο Μπουτάρη, οπαδό εσχάτως του Κ. Μητσοτάκη, που ζητά επιστράτευση, κάτι που έχει καταργηθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ!
Οι αντιπολιτευόμενοι, ακόμη και εξ «αριστερών», χρεώνουν στην κυβέρνηση το κυκλοφοριακό χάος και την καταταλαιπώρηση των εχόντων και μη εχόντων ΙΧ. Τα όσα ισχυρίζεται ο περιφερειάρχης Τζιτζικώστας δεν αξίζουν μεν σχολιασμό, αλλά δείχνουν πόσο απλά γίνεται η προπαγάνδα: «Να πληρώσει η κυβέρνηση τα χρωστούμενα στον ΟΑΣΘ», λέει. Δηλαδή χωρίς έλεγχο, χωρίς παραστατικά, έτσι σαν καλοί φίλοι;
Δικοί τους είναι οι άνθρωποι, δίπλα τους από τα χρόνια που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ξήλωσε τα τραμ και τους παρέδωσε τις συγκοινωνίες της πόλης.
Αλλά αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι ενώ το ΠαΣοΚ ήταν υπέρ της δημοτικοποίησης των συγκοινωνιών της πόλης, όταν ανέλαβε την εξουσία έκανε το κορόιδο και κορυφαία στελέχη του λέγεται (δεν διαψεύστηκε ποτέ) ότι απέκτησαν και μετοχές του ΟΑΣΘ.
Ετσι ανανεώθηκαν και ξαναανανεώθηκαν (ακόμη και παρά τις ευρωπαϊκές συστάσεις) οι συμβάσεις του ελληνικού δημοσίου με τον ΟΑΣΘ, με ορίζοντα λήξης πλέον τα δυο χρόνια από τη λήξη των εργασιών του μετρό! Πώς είπατε; Ο κ. Χατζηδάκης ήταν ο εμπνευστής για να ξεπεραστεί το απαγορευτικό της ΕΕ. Οσο για τον ΣΑΣΘ, δηλαδή το Συμβούλιο Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης, είναι ένα ακόμη resort στο οποίο η κάθε κυβέρνηση διορίζει τους αποτυχημένους πολιτευτές της, πρώην βουλευτές ή και πρώην δημοτικούς συμβούλους, όπως συμβαίνει έως σήμερα.
Στα μουλωχτά
Αυτήν την ταλαιπωρία των Θεσσαλονικέων, φυσικά δεν την αναδεικνύουν τα χολερικά μέσα ενημέρωσης που θεωρούν τσιφλίκι τους τις συχνότητες και την «ενημέρωση». Και αντί να είναι πρώτο θέμα σε όλα τα ΜΜΕ ώστε θέλοντας και μη να ακουστεί και ο αντίλογος στα αφεντικά του ΟΑΣΘ, έχουμε κάτι γενικόλογες κι ακατανόητες για τους άλλους Έλληνες πολίτες αναφορές.
Το ακόμη πιο περίεργο είναι ότι η Δικαιοσύνη, που τόσο ευαίσθητη είναι όταν θίγεται κάποιο κεκτημένο των λειτουργών της, ακόμη δεν έχει παρέμβει σε ένα θέμα που αφορά την υγεία και επιβίωση εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων. Και προφανώς εννοώ και τους οικονομικούς εισαγγελείς που μπορούν να ελέγξουν αυτεπαγγέλτως αυτά που ο ΟΑΣΘ δεν επιτρέπει στους ελεγκτές του υπουργείου να δουν, δηλαδή τα λογιστικά του τερτίπια.
Παραπάει το αστείο ότι ο ΟΑΣΘ δεν έχει 2 ή 6 εκατομμύρια για να πληρώσει τους μισθούς των εργαζομένων. Η θέση είναι σαφής: συμπαρατάσσεται με τις λοιπές συντηρητικές δυνάμεις στη μάχη για την ανατροπή της αριστερής κυβέρνησης. Αλλά αυτά που έγιναν κάποτε στη Χιλή του Αγιέντε, δεν σημαίνει ότι θα πιάσουν και στη σημερινή Ελλάδα.
Η Δημοκρατία στην Ελλάδα έχει αφήσει πίσω της τους θλιβερούς θιασώτες της αρπαχτής και της κομπίνας. Και ένας ένας, μιντιάρχες, εργολάβοι, κρατικοδίαιτοι «επιχειρηματίες», όλοι περνάνε από το Ταμείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου