Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2023

Η Αλβανία και ο ρατσισμός μας

Η Αλβανία και ο ρατσισμός μας
Δημήτρης Σαρρής
Π
ριν από ακριβώς 30 χρόνια, ως έφηβος και μέσα στα πλαίσια μιας οικογενειακής εκδρομής από την Κέρκυρα, βρέθηκα για πρώτη φορά στους Άγιους Σαράντα, ακριβώς απέναντι από το μεγάλο νησί του Ιονίου. Εκείνη η επίσκεψη, εκείνη την εποχή, όταν για πρώτη φορά ακούγαμε για τους φτωχούς μετανάστες που έρχονταν από εκεί, για το “Σύστημα” που κατέρρευσε, για τη φτώχεια και για τη μαζική φυγή..

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2019

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ

Νίνα Γεωργιάδου
Όταν ο χρυσός της Μακεδονίας, ξεπουλήθηκε στην Eldorado για ένα κομμάτι ψωμί, μαζί με την περιβαλλοντική ανασκολόπηση της Χαλκιδικής, πόσο μία και πόσο ελληνική ήταν η Μακεδονία;
Όταν οι ΜΑΤατζήδες σακάτευαν γέρους στις Σκουριές και μπούκαραν στα σπίτια, σαν στρατός κατοχής, πού είχες κρύψει τη σάρισα;
Όταν ο Όμιλος Μυτιληναίου και Κοπελούζου, που ' ναι θυγατρική του Καναδικού Ομίλου PSP, πήρε την εκμετάλλευση της Εγνατίας, του μεγαλύτερου οδικού άξονα της Μακεδονίας, που είναι μία και ελληνική αλλά τα πηγαινέλα της τα ελέγχουν οι Καναδοί και τα διόδιά της τα τσεπώνει ο Κοπελούζος και όταν η γερμανική DIMERA πήρε το 67% του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, και η γερμανική Fraport πήρε όλο το αεροδρόμιο της Μίκρας και βγήκε για ξεπούλημα στους ξένους δανειστές το κτίριο της ΕΡΤ και το στρατόπεδο Μέγας Αλέξανδρος και οι φυλακές Κασσάνδρας κι εκατοντάδες στρέμματα στο Μετόχι Σταυρονικήτα στη Σάνη της Χαλκιδικής, και η ΔΕΗ Κοζάνης και η Αγορά Μοδιάνο, το Στρατόπεδο Γκόνου, το Camping Επανομής, το Camping Αγίας Τριάδας, το Στρατόπεδο ΣΕΔΕΣ και η Μαρίνα Αρετσούς τι συλαλλητήρια έκανες, Μακεδονικέ χαλβά;

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2019

Πρέσπες: από το καρναβάλι στον εκβιασμό

Πρέσπες: από το καρναβάλι στον εκβιασμό

Αντώνης Λιάκος
MOTION TEAM/ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΕΡΒΕΡΙΔΗΣ
Είναι εύκολο να υποδύεσαι τον προοδευτικό, τον φιλελεύθερο, τον δημοκράτη. Οσο η σχέση ιδεών και πραγματικότητας έχει απόσταση, η ασάφεια διευκολύνει ιδεολογικές επιλογές χωρίς δέσμευση. Φτάνει όμως κάποια στιγμή που πρέπει να αποφασίσεις συγκεκριμένα. Οχι επειδή είναι στο χέρι σου, αλλά επειδή τα πράγματα το επιβάλλουν. Και τότε η απόφασή σου είναι που μετράει, αυτή η απόφαση σε δεσμεύει, υποθηκεύει το μέλλον σου. Αυτή η απόφαση και μόνο, αυτή η απόφαση γυμνή, και όχι οι λόγοι που σε οδήγησαν σε αυτήν.

Προφανώς εννοώ το Μακεδονικό. Αποτελεί μια μουντζούρα στην εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει την ελληνική εμμονή, σκιάζει ακόμη και ζητήματα εξωτερικής πολιτικής στα οποία διεκδικούμε το δίκιο μας. Απλώνει όμως και μια τεράστια μελανιά στο εσωτερικό. Η αναμόχλευση ενός εθνικισμού παράλογου, φοβικού, επιθετικού, το σύνδρομο του έθνους-σκαντζόχοιρος με προτεταμένα αγκάθια προς όλες τις κατευθύνσεις. Το Μακεδονικό είναι δυστυχώς ο ελληνικός δρόμος προς την ακροδεξιά κατάσταση που σκιάζει όλη την Ευρώπη, από την Πολωνία και την Ουγγαρία έως την Ιταλία και τη Γαλλία.

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2018

Οι Πρέσπες χωρίς δράκο

Οι Πρέσπες χωρίς δράκο

Φαίνεται ότι το παραμύθι “πουλήσατε το μακεδονικό για να πάρετε τις συντάξεις” δεν έχει τελικά δράκο. Οι τροπολογίες που εγκρίθηκαν χθες από τη Συνταγματική Επιτροπή του Κοινοβουλίου της ΠΓΔΜ, διευκρινίζουν ακόμα πιο καθαρά αυτό που η συμφωνία των Πρεσπών προβλέπει.

Ότι ο προσδιορισμός “μακεδονική / πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας” αφορά την υπηκοότητα του γειτονικού μας κράτους και σε καμία περίπτωση την εθνότητα. Δηλαδή αυτό ακριβώς που είχε πει στη Βουλή ο Αλ. Τσίπρας τον περασμένο Ιούνιο, απαντώντας στον Κ. Μητσοτάκη.

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018

Πού πέφτουν τα Σεπόλια;

Πού πέφτουν τα Σεπόλια;

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ
Σοβαρά; Ενας άνθρωπος που διδάσκει ρητορική, πώς να μιλάτε καθαρά, πώς να μιλάτε νηφάλια κ.τ.λ., αδυνατεί να προφέρει σωστά το όνομα του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που το έμαθαν πια όλα τα πιτσιρίκια, Ελληνάκια και Αμερικανάκια, μαγεμένα από τα κατορθώματα του Greek Freak; Σοβαρά; Ενας άνθρωπος που δεν του ξεφεύγει τίποτε, άφησε να του ξεφύγει το όνομα ενός μπασκετμπολίστα που έγινε δεκτός στο Μέγαρο Μαξίμου, στις 2 Ιουλίου 2013, από τον τότε πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά; «Τιμάς τα ελληνικά χρώματα» του είχε πει ο κ. Σαμαράς, έστω με εθνική υποκρισία και ιδιοτέλεια, αφού ως αρχηγός της Ν.Δ. ήταν σφοδρός πολέμιος του νόμου περί ιθαγένειας. Τι ήταν τότε ο άνθρωπός μας που δεν μπορεί να πει «Αντετοκούνμπο» και λέει «Ακενοτούμπο»; Υπουργός του κ. Σαμαρά. Και της Υγείας. Δέκα ημερών υπουργός. Από τις 25 Ιουνίου 2013. Και παρακολουθούσε ευλαβικά ό,τι έλεγε ο πολιτικός προϊστάμενος και ευεργέτης του. Του ξέφυγε η υποδοχή στο Μαξίμου;

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2018

Ποια Μακεδονία υπερασπίζονται

Ποια Μακεδονία υπερασπίζονται

Τριγάζης Πάνος
Δεν εκπλήσσει κανέναν το ότι η Χρυσή Αυγή έχει ενδυθεί τη στολή του μακεδονομάχου εκμεταλλευόμενη τον νεανικό ενθουσιασμό, αλλά και την άγνοια της Ιστορίας, για την εξάπλωση των δηλητηριωδών απόψεών της. Γεννά, όμως, θλίψη το ότι το ευρωπαϊστικό φιλελεύθερο δεξιό κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συναγωνίζεται σε «υπερπατριωτισμό» τη φασιστική Δεξιά. Τα πάντα υπέρ βωμών και εστιών της απροκάλυπτης ψηφοθηρίας!

Θα περίμενε κανείς από την ηγεσία του κόμματος, του οποίου ο ιδρυτής ήταν ο πρώτος μεταδικτατορικός πρωθυπουργός, όχι μόνο να καταδικάσει, αλλά και να αγανακτήσει ενώπιον του συνθήματος «Η δημοκρατία πούλησε την Μακεδονία», το οποίο κατείχε κεντρική θέση στις καταλήψεις των νεαρών «μακεδονομάχων».

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

foteini_vaki.jpg


Φωτεινή Βάκη *
Φωτεινή Βάκη
EUROKINISSI/
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ
Οι Φρανκενστάιν του νεοφασισμού προετοιμάζονται στα εργαστήρια ενός ασύδοτου παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού που οξύνει τις ανισότητες και μαζί με τη λιτότητα στην οικονομία επιφέρει και τη λιτότητα στη δημοκρατία. Στον υπόνομο των νεοφασιστικών μορφωμάτων εξέβαλαν ο θυμός, οι άναρθρες κραυγές απελπισίας, αλλά και το ρατσιστικό μίσος για τον «άλλο», τον «ξένο», τον «μετανάστη».
Ο τελευταίος γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος στον οποίο φορτώνονται τα δεινά που δημιουργούν τα ιερατεία της οικονομίας που επικρέμαται ως ειμαρμένη και δαμόκλειος σπάθη πάνω από την πολιτική και τον πολίτη. Ζωή στ’ αζήτητα αυτή του μετανάστη, ιός που μολύνει την καθαρότητα της φυλής και μπορεί να εξοντώνεται ατιμωρητί. «Ζωή που δεν αξίζει να βιωθεί» (κατά την επανάληψη των ναζιστικών νόμων της Νυρεμβέργης ως τραγωδίας), αυτή ενός αδύναμου ανθρώπου που γίνεται βορά του μαινόμενου όχλου των «κυρ Παντελήδων» και παρουσιάζεται ως επικίνδυνος ναρκομανής που οπλοφορεί. Απόβλητη και ανάξια να μορφωθεί ή να κρατήσει την ελληνική σημαία η ζωή παιδιών προσφύγων για τους «αγανακτισμένους» συλλόγους γονέων και κηδεμόνων. «Υπάνθρωποι» και κατώτερες φυλές οι «γυφτοσκοπιανοί», οι «αλβανοί» και οι «αντιφά», που τους αξίζει ένα μαχαίρι στην καρδιά, δικαιώνουν την αυτοδικία και περιβάλλουν με το φωτοστέφανο του ήρωα το Καλάσνικοφ που πυροβολεί διεκδικώντας «χαμένες πατρίδες».

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2018

Η απίστευτη ντόπα του εθνικισμού

Η απίστευτη ντόπα του εθνικισμού

Πέτρος Μανταίος
Του είπε «Την επόμενη φορά που θα σε δω, θα σε ξαπλώσω». Το είπε και το έκανε, την «επόμενη» τον «ξάπλωσε». Ελληνας, Αλβανό. Στη Λευκίμμη της Κέρκυρας. Την «προηγούμενη φορά» είχανε λογοφέρει, με αφορμή το Μακεδονικό και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους καθενός σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Λογοφέρανε βέβαια στα ελληνικά, καθότι ο Αλβανός ήταν χρόνια στο χωριό (Σπαρτερά).

Αλλά ο Ελληνας ήταν στο χωριό που γεννήθηκε. Δεν πολυπήγαινε και τους Αλβανούς· αντιπρόσωπος της Χρυσής Αυγής ήταν στις τελευταίες εκλογές· δεν γνωρίζω χρυσαυγίτη να πίνει νερό στο όνομα Αλβανών (και άλλους, εκτός από χρυσαυγίτες, αλλά τέλος πάντων…). Του έστησε καρτέρι με την καραμπίνα και τον «ξάπλωσε».

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2018

Όταν ψηφίζει ο Βουκεφάλας

Όταν ψηφίζει ο Βουκεφάλας

Δημήτρης Ψαρράς
Δεν είναι καινούργιο το φαινόμενο να χρησιμοποιείται για τρέχουσες μικροκομματικές σκοπιμότητες ένα μείζον ζήτημα εξωτερικής πολιτικής, από αυτά που συνήθως χαρακτηρίζονται με τον βαρύγδουπο τίτλο «εθνικό θέμα». Αλλά ειδικά το Μακεδονικό, επειδή είναι από τα ζητήματα που εκκρεμούν επί δεκαετίες, έχει αντιμετωπιστεί από κυβερνήσεις όλων των πολιτικών τάσεων.

Και όπως θα περίμενε κανείς, η στάση των περισσότερων πολιτικών πτερύγων διαφοροποιείται ανάλογα με το αν το κάθε κόμμα βρίσκεται στην κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση και το αν επίκεινται εκλογές.​

Κυριακή 22 Ιουλίου 2018

Η νεκρανάσταση της εθνικοφροσύνης

Η νεκρανάσταση της εθνικοφροσύνης 

του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη
Η νεκρανάσταση της διχαστικής εθνικοφροσύνης – τώρα «μακεδονοφροσύνης» - που επιχειρεί η ΝΔ, προκαλεί αυθόρμητα συνειρμούς με τα ιδεολογικά προεόρτια της «σκοτεινής επταετίας», 44 χρόνια μετά την παταγώδη κατάρρευσή της. Τότε ως τραγωδία, τώρα ως φάρσα.

Εργάστηκαν εντατικά οι διάφορες τάσεις της Δεξιάς στην κρίσιμη  προδικτατορική συγκυρία για την ιδεολογική προετοιμασία και αποδοχή της δικτατορίας, καθώς τις ένωνε η εμφυλιοπολεμική ψύχωση ότι ο εκδημοκρατισμός της χώρας και οι λαϊκές διεκδικήσεις θα κατέληγαν σε κομμουνιστική επανάσταση. Όπως σωστά ανέλυσε ο Αρ. Μάνεσης, μετά τη λαϊκή έκρηξη τον Ιούλιο του 1965, «ο διάχυτος φόβος των κυρίαρχων τάξεων που σκέπτονταν απελπισμένα: ‘η νομιμότητα μας σκοτώνει’, τις έκανε αντικειμενικά πρόθυμες να αποδεχθούν την εκχώρηση της άσκησης της κρατικής εξουσίας σε δυναμικότερους φορείς, ενός δηλαδή καθεστώτος ‘έκτακτης ανάγκης’, οπότε το ‘βία χωρίς φράση’ θα αντικαθιστούσε το ‘βία της φράσης’ του κοινοβουλευτικού καθεστώτος».

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

Κανείς δεν πονάει αυτήν τη δύστυχη πατρίδα;

Κανείς δεν πονάει αυτήν τη δύστυχη πατρίδα;

Μαργαρίτα Ικαρίου
Στο πρώτο μνημόνιο είχα ακόμη τη δουλειά μου και κάτι ψειρολεφτάκια στην άκρη. Δεν είχα λόγο να βγω στους δρόμους -άσε που έκανε και κρύο… Τις δημοκρατικές μου καταβολές και πεποιθήσεις, τις υπερασπιζόμουν σε ατέρμονες συζητήσεις μεταξύ φίλων, πάνω από άδεια τσιπουρομπούκαλα.

Στο δεύτερο, είχα πια συνηθίσει κι αποστηθίσει όλες τις μίζερες επωδούς της εποχής, τις οποίες επαναλάμβανα εμπλουτίζοντάς τις με αριστερίζουσα φρασεολογία. Το επέβαλε άλλωστε κι η μόδα της εποχής.

Στο τρίτο μνημόνιο, είχα περιπέσει στη βαθιά κατάθλιψη της ασύμμετρης απώλειας. Ό,τι είχα ποθήσει και για ό,τι είχα μοχθήσει, κατέρρεε. Σαν άλλος «μπαλαμός», δεν είχα σπίτι, δεν είχα ελπίδα, ούτε θα με έκλαιγε καμιά πατρίδα.

Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018

Πατριώτης ναι, εθνικιστής ποτέ...

Πατριώτης ναι, εθνικιστής ποτέ...

Δημήτρης Χριστόπουλος
Ανάμεσα στην αγάπη για την πατρίδα και στον εθνικισμό υπάρχει η ίδια διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην ευγένεια της ανθρώπινης αγάπης για ένα ανθρώπινο δημιούργημα και της κτηνώδους ασέλγειας ή της νοσηρής ακολασίας ή του εγωιστικού καπρίτσιου, έγραφε ο φιλόσοφος, ιστορικός και πολιτικός Μπενεντέττο Κρότσε το 1943 και ο λόγος του ακούγεται όσο ποτέ επίκαιρος, σε μια εποχή που τα φαντάσματα του Μουσολίνι και του Χίτλερ, στο όνομα της "πατρίδας", καταπολεμούν την ιδεολογική και πολιτισμική διαφορετικότητα, με σκοπό την επίτευξη ομοιομορφίας και πολιτιστικής "καθαρότητας".

Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2018

Ένα επικίνδυνο συλλαλητήριο

Ένα επικίνδυνο συλλαλητήριο

Τα συλλαλητήρια δεν χαράσσουν πολιτική στα εθνικά θέματα, διαμορφώνουν όμως πολιτικές δυναμικές. Και αυτές οι δυναμικές προσμετρώνται από σήμερα στα, ήδη δύσκολα, δεδομένα της διαπραγμάτευσης για το Μακεδονικό.

Σε ό,τι αφορά το μείζον διακύβευμα, την ουσιαστική προοπτική λύσης, η εικόνα του χθεσινού συλλαλητηρίου στην Θεσσαλονίκη δεν ήταν εκείνη που χρειαζόταν στην τελική φάση αναζήτησης ενός ρεαλιστικού και έντιμου συμβιβασμού στο ονοματολογικό. «Καπελωμένη» από εθνικιστικά δίκτυα και από κατ΄επάγγελμα πάτρωνες του υπερεθνικισμού, μπολιασμένη με ακροδεξιό λόγο και διχαστική ρητορική, η συγκέντρωση πόνταρε στον πατριωτικό φανατισμό. Και ενεργοποίησε το εθνικό θυμικό χιλιάδων πολιτών. Είτε ήταν 90.000 – σύμφωνα με την αστυνομία -, είτε 400.000 – που δεν ήταν - όπως υποστηρίζουν οι διοργανωτές, η οργή αυτών των πολιτών διαμορφώνει απρόβλεπτους θύλακες πίεσης σε μια ήδη φορτισμένη και σύνθετη διπλωματική διαπραγμάτευση. Πόσο μάλλον, αφού μπορεί να προσφερθεί ως πρόπλασμα στις επιδιώξεις, πολιτικές ή μη, διαφόρων κύκλων που επενδύουν στον εθνικιστικό διχασμό.

Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2018

Πέντε θέσεις για το Μακεδονικό

Πέντε θέσεις για το Μακεδονικό

Βασίλης Κων/νος Φούσκας*
Αριστερά για Αθήνα, Σκόπια. Δεξιά για Οχρίδα. Στο βάθος η τεραστίων διαστάσεων σημαία της χώρας 1. Από τη στιγμή που δεχόμαστε τα τετελεσμένα των συνθηκών που προέκυψαν από τους Βαλκανικούς Πολέμους, τους αντι-κρουόμενους δηλ. βαλκανικούς εθνικισμούς της περιόδου και τις ανταλλαγές πληθυσμών, συμπεριλαμβανομένων της ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μετά την ήττα της πρώτης στον Σαγγάριο, η Μακεδονία είναι, πρώτα και κύρια, γεωγραφικός όρος. Εθνη επί εποχής Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν υπήρχαν, αυτή η διήγηση αφορά εθνικιστές, όχι την Αριστερά.

Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2018

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Εθνική Εταιρεία…

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Εθνική Εταιρεία…
Πέτρος Μανταίος
EUROKINISSI/ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΙΣΙΝΑΣ
Ο πιο περιεκτικός ορισμός που έχω δει έως τώρα για την Εθνική Εταιρεία (1895/96-1899) είναι του δημοσιογράφου, βιογράφου του Βενιζέλου και τελευταίου γραμματέα του, Στέφανου Στεφάνου (1904-1984) και δημοσιεύτηκε στο «Βήμα», 16/3/1927:
«Η Εθνική Εταιρεία υπήρξεν τεράστιος οργανισμός. Η σπουδαιοτέρα των ανευθύνων οργανώσεων από εποχής ιδρύσεως του ελληνικού κράτους.
»Επήγασεν εκ νοσηρού πατριωτισμού. Απέβη κολοσσιαία δύναμις. Κατέστησεν την κυβέρνησιν (Θ. Δηλιγιάννης) υποχείριον των σκοπών της και το Στέμμα (Γεώργιος Α') αιχμάλωτον των σχεδίων της…».

Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2017

Τι είν’ η Μακεδονία μας;

Τι είν’ η Μακεδονία μας;

Στα χωριά της Αριδαίας, στη Νάουσα, αλλά και αλλού, αρκετοί, μάλλον πολλοί, 75άρηδες - 80άρηδες, δεν ομιλούν την ελληνική. Όχι καλά, τουλάχιστον, και όχι πάντως μεταξύ τους. Τα «ντόπια» ή «εντόπικα», ένα σλαβογενές γλωσσικό ιδίωμα, με αρβανίτικα, ελληνικά, τούρκικα και άλλα στοιχεία, δεν έχει αλφάβητο, ούτε, φυσικά, γραφή. Υπήρξε όμως ο κύριος τρόπος της προφορικής έκφρασης των κατοίκων, παρά τις επί δεκαετίες απαγορεύσεις, οι οποίες, συχνάκις, άγγιζαν το όριο της γελοιότητας. Όμως, ο φόβος των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής οδήγησε σε μερική εξαφάνιση, αν όχι το ίδιο το πολιτισμικό τούτο αγαθό –διότι είναι πλούτος πολιτισμικός κάθε γλωσσική έκφραση- σίγουρα όμως τα στιχάκια, τα τραγούδια ή και τις μουσικές και τους χορούς που εκφράζονταν από αυτό.

Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017

Γράμμα στον Αμίν που ήθελε, αλλά δεν κράτησε τη σημαία

Γράμμα στον Αμίν που ήθελε, αλλά δεν κράτησε τη σημαία
Γιώργος- Τυρίκος Εργάς
Αγαπητέ Αμίρ
Δε σε ξέρω, μικρέ μου, και κατά πάσα πιθανότητα δε θα διαβάσεις ποτέ αυτές τις γραμμές. Έμαθα πως χτες δε σε άφησαν να σηκώσεις τη σημαία της χώρας μας -όπου έχεις καταφύγει πρόσφυγας για να γλιτώσεις πόλεμο και φτώχεια- παρόλο που είχες κληρωθεί να το κάνεις. Να ξέρεις πως δεν συμφωνώ με τις παρελάσεις. Παρόλα αυτά νιώθω θλίψη και ντροπή γιατί σκέφτομαι πως σε αδίκησαν. Θέλω να σου πω πως βλέπω τη σημαία μας -γιατί πάλι αν και πιστεύω πως αυτός ο κόσμος θα προχωρήσει μόνο όταν σύνορα και σημαίες δεν μας χωρίζουν- αυτήν την σημαία έμαθα να την αγαπώ και να δακρύζω βλέποντάς την. 

Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2017

Η αφύπνιση των ευρωπαϊκών μικροεθνικισμών

Η αφύπνιση των ευρωπαϊκών μικροεθνικισμών 

Καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση επιχειρεί να μετασχηματιστεί σταδιακά σε ομοσπονδία, δεκάδες αυτονομιστικά και χωριστικά κινήματα απειλούν, αν εκφραστούν με βίαιο τρόπο, να τινάξουν στον αέρα τα έθνη-κράτη από τα οποία συντίθεται. Αυτή η νέα «εθνική αφύπνιση» παρατηρείται κυρίως σε βιομηχανικές κοινωνίες, στους κόλπους ισχυρών και καλά οργανωμένων κρατών με υψηλό βιοτικό επίπεδο. Ξεκίνησε τη δεκαετία του 1960, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις (π.χ. Ιρλανδία, Σκοτία και Καταλανία) προϋπήρχε.

Βασική αιτία ήταν η αίσθηση παραμέλησης ή καταπίεσης της μειονοτικής ταυτότητας από το συγκεντρωτικό κράτος. Η αφύπνιση αυτή εκφράστηκε με το συλλογικό αίτημα της εθνοτικής αυτονομίας, και στηρίχτηκε στην πολιτιστική, λογοτεχνική, γλωσσική, και ιστορική αναγέννηση. Για την πολιτικοποίηση των ευρύτερων στρωμάτων της εθνοτικής κοινότητας βασικό ρόλο έπαιξε η ιντελιγκέντσια, δηλαδή οι «επαγγελματίες διανοούμενοι», που ξαναζωντάνευσαν τα έθιμα, τις γλώσσες, ανακάλυψαν την εθνοτική ιστορία, επανακαθιέρωσαν τελετουργίες και παραδόσεις, προσδίδοντας σ’ όλα αυτά εθνικό πολιτικό νόημα.

Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017

Emma Goldman: Εθνικισμός, το δηλητήριο της Δημοκρατίας

Εθνικισμός, το δηλητήριο της Δημοκρατίας

Emma Goldman
Τι είναι, λοιπόν, ο εθνικισμός; Είναι η αγάπη κάποιου για τον τόπο της γέννησής του, ο τόπος που περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια, οι αναμνήσεις των ανέμελων ελπίδων, των αγνών ονείρων και εμπνεύσεων; Είναι ο τόπος όπου, στην παιδιάστικη αφέλειά μας, παρακολουθούσαμε τα συννεφάκια να ταξιδεύουν στον ουρανό, και αναρωτιόμασταν, γιατί κι εμείς επίσης δεν μπορούσαμε να τρέξουμε τόσο απαλά και χαριτωμένα; Είναι, μήπως, ο τόπος όπου περνάγαμε τα βράδια μας, μετρώντας άπειρα λαμπερά αστέρια, γεμάτοι δέος από τη λάμψη τους, και μονολογώντας για το καθένα τους: «αυτό είναι σίγουρα το μάτι ενός τρομερού δράκου!», που τρυπούσε τα βάθη της παιδικής μας ψυχής;

Δευτέρα 14 Αυγούστου 2017

Περιχαρακώσεις…

Περιχαρακώσεις…
Πάτροκλος Γεωργιάδης*
EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ
«Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών άνευ Βουλής και εκλογών». Ήταν το ρεφρέν άσματος που τραγουδούσε τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης ο showman Γιώργος Μαρίνος, αποτυπώνοντας το κλίμα που προηγήθηκε της Μεταπολίτευσης σχετικά με τη συνθηματολογία και το ιδεολογικό περίβλημα με τα οποία η χούντα προσπάθησε να επενδύσει το καθεστώς που εγκαθίδρυσε για επτά συναπτά έτη.

Σαράντα τρία χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ο αριστερός νυν πρόεδρος της Βουλής κ. Βούτσης, στην πολυσυζητημένη συνέντευξή του -που προκάλεσε τη δήθεν μίνι κυβερνητική κρίση- παραδέχτηκε ότι «είμαστε το πιο ομογενοποιημένο έθνος με πάνω από 90% ορθοδόξους».