Πήτερ ο "Κίλλερ".

Polyanthi Voutsina

Τον λέγανε''Κίλλερ'' από την Α΄Δημοτικού κιόλας... Κι αυτό γιατί κτυπούσε όλα τα παιδιά... Μία από τις φορές που είχε έρθει η αδελφή του να ζητήσει τον λόγο γιατί τιμωρήθηκε ο αδελφός της, καθώς φώναζε στον διάδρομο φεύγοντας, βγήκα από την τάξη μου και κατάφερα να την ηρεμήσω... Στην Δ΄ τάξη είχα παραλάβει το τμήμα του Πήτερ [δεν γράφω το αληθινό όνομα] και αυτός χάρηκε πολύ, γιατί όπου τον εύρισκα στα χρόνια που προηγήθηκαν, του άνοιγα κουβεντούλα...

Δυσκολευόταν στα μαθήματα, αλλά για να μην τον κοροϊδεύουν τα παιδιά, τον έστελνα ας πούμε για φωτοτυπίες και μιλούσα με την τάξη μου για το πώς πρέπει να φερόμαστε, ακόμη και στον Πήτερ που τον κατηγορούσαν ότι ''ενώ δεν ξέρει την τύφλα του, κάνει τον νταή, κυρία'' Δύσκολη περίπτωση... Σκέφτηκα ότι γεννιόμαστε άγγελοι..Για να φέρεται έτσι ένα παιδί, μήπως είχε απωθημένα;

Η κρυφή ατζέντα του υπουργείου Παιδείας

Η κρυφή ατζέντα του υπουργείου Παιδείας

Σπύρος Γεωργάτος

Παρότι το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας παρουσιάστηκε επισήμως πολύ πρόσφατα, τα μέτρα που περιέχει έχουν ήδη προαναγγελθεί από τα συστημικά ΜΜΕ. «Λαγοί», όψιμα «αγανακτισμένοι» και διαπιστευμένοι απολογητές της κυβερνητικής πολιτικής, έχουν φροντίσει να προετοιμάσουν την εκπαιδευτική κοινότητα και την υπόλοιπη κοινωνία ότι επίκεινται σαρωτικές αλλαγές στα Πανεπιστήμια, που θα διορθώσουν δήθεν τα κακώς κείμενα. Η απάντηση σε αυτά τα φληναφήματα πρέπει να είναι συγκεκριμένη και αναλυτική. Το πρώτο καθήκον των δημοκρατικά σκεπτόμενων ανθρώπων και των πανεπιστημιακών είναι να αποτρέψουν την υλοποίηση των κυβερνητικών σχεδίων· το δεύτερο όμως είναι να αποκαλύψουν τον πυρήνα αυτών των μεθοδεύσεων, που θα επηρεάσουν με πολλαπλό τρόπο όχι μόνο το παρόν, αλλά και το μέλλον των νέων ανθρώπων. Ας κάνουμε μια απόπειρα εδώ.

Σχολείο κρεατομηχανή, κοινωνία ευνουχισμένη

Σχολείο κρεατομηχανή, κοινωνία ευνουχισμένη

Τάσος Τσακίρογλου

Μέρος των σημερινών μας δεινών οφείλεται αναμφίβολα στο τεχνοκρατικό μένος μιας κοντόφθαλμης ελίτ, η οποία φρόντισε εδώ και αρκετές δεκαετίες να εξορίσει από την εκπαίδευση –μέση και ανώτατη– το πνεύμα του ανθρωπισμού και της ανάγκης για σφαιρικότητα της γνώσης.

Φυσικά αυτό μόνο τυχαίο δεν ήταν, αφού η ιδιοτέλεια αυτής της ελίτ ήταν τόσο επωφελής που την οδήγησε σήμερα να ζει σχεδόν έξω από την κοινωνία των απλών ανθρώπων, σε μια φούσκα υπερκατανάλωσης, φαντασιώσεων μεγαλείου και σχεδόν παρανοϊκών οραματισμών για απόκτηση της αθανασίας μέσω τεχνολογικών βελτιώσεων του ανθρώπινου σώματος και παρεμβάσεων στο ανθρώπινο γονιδίωμα. Οι ιδρυτές της Google, Λάρι Πέιτζ και Σεργκέι Μπριν, έχουν γίνει οι τεχνοπροφήτες της ιδεολογίας του «τρανσουμανισμού» (transhumanism), ο οποίος αντιμετωπίζει το ανθρώπινο πλάσμα ως ένα ελαττωματικό ον, το οποίο επιδέχεται τεχνολογικών (και συνειδησιακών) βελτιώσεων, περίπου όπως τα «πειραγμένα» αυτοκίνητα αγώνων. Τελικός στόχος αυτού του μαραθώνιου είναι η κατάκτηση της αθανασίας, με ενδιάμεσο σταθμό κάποιου είδους cyborg, δηλαδή μια σύνθεση υπολογιστή και ανθρώπου, στην οποία (φυσικά) θα κυριαρχεί η μηχανή.

Μενδώνη-Κεραμέως: ένα δίδυμο που «σκοτώνει»

Μενδώνη-Κεραμέως: ένα δίδυμο που «σκοτώνει»

Τάσος Τσακίρογλου

Η εκπαίδευση και ο πολιτισμός στη χώρα μας δεν βρίσκονταν ποτέ στις προτεραιότητες των συντηρητικών κατά κύριο λόγο κυβερνήσεων και αυτό αποδεικνύεται και από τα πρόσωπα που κλήθηκαν ιστορικά να υπηρετήσουν αυτούς τους κρίσιμους κατά τ’ άλλα τομείς.

Ελάχιστα κονδύλια -από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη-, ατυχείς αυτοσχεδιασμοί, αλλαγές για τις αλλαγές, τραγική επιρροή της Εκκλησίας στην Παιδεία και άσκηση πολιτικής των ημετέρων μέσω των χρηματοδοτήσεων στον πολιτισμό.

Αριστείας εγκώμιον

Αριστείας εγκώμιον

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Είδα το μαντάτο στο Διαδίκτυο και το πήρα για τρολάρισμα: «Η Αννα Διαμαντοπούλου, ως επικεφαλής της κριτικής επιτροπής των “Education Leaders Awards”, βράβευσε την “Ελληνική Αγωγή” του Αδώνιδος Γεωργιάδη». Συνωνυμία σκέφτηκα. Για να μου λυθεί η απορία επισκέφτηκα, πρώτη μου φορά, την ιστοσελίδα των «Education Leaders Awards» και, όχι, δεν έπεσα από τα σύννεφα. Γιατί όσο να πληκτρολογήσω τις τρεις λέξεις πρόλαβε να μου περάσει από το μυαλό η σκέψη ότι αυτό που μου φάνηκε στην αρχή απολύτως αδύνατο, τελικά είναι απολύτως δυνατό, νοητό και αναμενόμενο. Ναι, η πρόεδρος της κριτικής επιτροπής που βράβευσε την «Ελληνική Αγωγή» είναι η Αννα Διαμαντοπούλου, πρόεδρος του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, π. Επίτροπος Ε.Ε. και π. Υπουργός.

Τι είν’ η παιδεία μας

Τι είν’ η παιδεία μας

Παντελής Μπουκάλας

Καλλιτεχνικά μαθήματα; Καταργητέα. Μουσική; Εξοβελιστέα. Κοινωνιολογία; Απορριπτέα – δώστε της μια ωρίτσα να τελειώνουμε, πάρτε την από τη Φυσική. Ελεύθερο Σχέδιο; Εξοριστέο. Γραμμικό Σχέδιο; Περιττό. Σαρωτικά τα νέα ωρολόγια προγράμματα του Λυκείου, καταργούν χωρίς εξηγήσεις μαθήματα προφανούς χρησιμότητας. Αν, βέβαια, πρέπει να συνδέσουμε καλά και σώνει την παιδεία με τη χρησιμοθηρία.

Η εκπαίδευση, ναι, έτσι όπως την αντιλαμβανόμαστε και τη νομοθετούμε ανέκαθεν, είναι ένα κουτό, άτερπνο κυνήγι βαθμών: δεν διαβάζεις για να μάθεις, αλλά για να περάσεις το μάθημα, την τάξη, το γυμνάσιο. Εξού και η κυριαρχία της αποστήθισης ως μεθόδου επιτυχίας. Η παιδεία όμως αρχίζει εκεί ακριβώς όπου σταματάει η εκπαίδευση. Κι αν το σχολείο δεν είναι και τόπος παιδείας, καλλιέργειας, αγωγής (ο όρος χρησιμοποιείται εδώ με την ακριβώς αντίθετη σημασία από την παιδονομική με την οποία τη χρησιμοποιεί το κοσμιότατο υπουργείο), αν δεν σε βοηθάει να γίνεις άλλος άνθρωπος από αυτόν που προοικονομεί η τάξη σου, η καταγωγή, η οικογενειακή σου περιουσία ή παράδοση, τότε περιττεύει συνολικά. Ή τουλάχιστον περιττεύει στη δημόσια μορφή του.

Οι μαθητές ωθούνται να γίνουν ό,τι κατηγορούν τους μεγάλους πως είναι

Οι μαθητές ωθούνται να γίνουν ό,τι κατηγορούν τους μεγάλους πως είναι

Δημήτρης Τσιριγώτης

Τα σχολεία άνοιξαν, η Παιδεία δεν φάνηκε. Κάποιοι της έστησαν καρτέρι και πιάστηκε στα δίκτυα του ατομικισμού και της αυτοσυντήρησης. Γιατί είναι αλήθεια, στο σχολείο πάμε και για τους άλλους. Και έχει ρίσκο. Οι σχέσεις έχουν πάντα ρίσκο. Και η Παιδεία παράδειγμα

Τα σχολεία άνοιξαν. Η Παιδεία δεν φάνηκε. Μόνο η Εκπαίδευση και αυτή λαβωμένη. Το να καλλιεργούμε στα παιδιά συμπεριφορές και νοοτροπίες κοπανατζήδων, ψευτών, τεμπέληδων και αδιάφορων δεν είναι κανονικότητα, δεν είναι Παιδεία, είναι ντροπή!

Όχι στη μαγνητοσκόπηση του μαθήματος

Όχι στη μαγνητοσκόπηση του μαθήματος

ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

Επί 23 χρόνια που ήμουν διευθυντής γυμνασίου στη Σχολή Μωραΐτη αντιστάθηκα πολύ έντονα στις φωτογραφήσεις και τις μαγνητοσκοπήσεις κάθε είδους, με εξαίρεση για τις σχολικές γιορτές και τις θεατρικές παραστάσεις και πάντα με αυστηρές προδιαγραφές.

Είχα ακούσει πολλές φορές αιτήματα γονέων για παρακολούθηση των κοινόχρηστων χώρων του Σχολείου με κάμερα για λόγους ασφάλειας. Μου είχε ζητηθεί να τοποθετηθεί κάμερα ακόμη και στα αποδυτήρια και στους προθάλαμους των τουαλετών, αλλά, παρά τα τόσο παράλογα αιτήματα από μια πολύ μικρή μερίδα γονέων ευτυχώς, κανείς δεν μου ζήτησε να μπει κάμερα και μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας. Και όταν η γενική διεύθυνση του Σχολείου μου ζήτησε να μπαίνω στις τάξεις, για να παρακολουθώ την ποιότητα του μαθήματος αρνήθηκα κατηγορηματικά σε αυτό το παιχνίδι εξουσίας. Η αίθουσα διδασκαλίας και το μάθημα δεν πρέπει να παραβιάζονται από κανένα μάτι, κανένα αυτί, καμιά παρουσία τρίτου προσώπου. Και μπορώ να διαβεβαιώσω ότι τα μάτια και τα αυτιά των τρίτων είναι στην πλειοψηφία τους κακόβουλα.

Πώς ο μπαμπάς μ’ έβαλε στο Χάρβαρντ

Πώς ο μπαμπάς μ’ έβαλε στο Χάρβαρντ

Του Richard D. Kahlenberg*

Η αναπαραγωγή των ελίτ διά της οικογενειακής οδού προστίθεται σε μια όλο και πιο έντονη έλλειψη κοινωνικοοικονομικής ποικιλομορφίας στα πιο αριστοκρατικά ιδρύματα. Στο Χάρβαρντ όσοι προέρχονται από το 1% των πλουσιότερων οικογενειών είναι περίπου ισάριθμοι με τους συμφοιτητές τους που προέρχονται από το 60% των οικογενειών με μικρότερα εισοδήματα

Προκειμένου να επιλέξουν τους φοιτητές τους, τα αμερικανικά πανεπιστήμια λαμβάνουν υπόψη διάφορα κριτήρια: τις σχολικές επιδόσεις, την εθνοτική καταγωγή, τον τόπο κατοικίας ή ακόμη και το φύλο. Τα πιο αναγνωρισμένα πανεπιστήμια λαμβάνουν επίσης υπόψη και τη συγγένεια του υποψηφίου. Ευνοούν τα παιδιά αποφοίτων, εφαρμόζοντας έτσι μια μορφή θετικής διάκρισης… για τους πλούσιους.

Πόσο σημαντικό είναι για κάθε παιδί να φοιτήσει δύο χρόνια στο Νηπιαγωγείο;

Πόσο σημαντικό είναι για κάθε παιδί να φοιτήσει δύο χρόνια στο Νηπιαγωγείο;

Μαρία Σαλαγιάννη*

Οσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δεν βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο Νηπιαγωγείο 

(Robert Fulghum, 2010)

Αγαπητοί γονείς,

Ο θεμέλιος λίθος της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης αλλά και ολόκληρης της εκπαιδευτικής πυραμίδας είναι το Νηπιαγωγείο.

Κάθε παιδί αποκτά την ταυτότητά του ως μαθητής σταδιακά, χτίζοντας χρόνο με τον χρόνο την προσωπική του σχολική και ακαδημαϊκή πορεία. Δύο χρόνια φοίτησης στο Νηπιαγωγείο εξασφαλίζουν γερά και ισχυρά θεμέλια για το οικοδόμημα αυτής της εκπαιδευτικής πορείας.

Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΧΥΣΗ ΚΑΙ Ο ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΣ ΔΙΑΠΟΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΧΥΣΗ ΚΑΙ Ο ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΣ ΔΙΑΠΟΤΙΣΜΟΣ 

ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Α. Χ. ΚΑΖΕΠΙΔΗ(*), Φεβρουάριος 2005

Υπάρχει ένα μεγάλο και περίπλοκο πρόβλημα που έχει προκαλέσει και εξακολουθεί να προκαλεί μεγάλη σύγχυση στην ελληνική Εκπαίδευση. Το πρόβλημα αυτό είναι η μακρόχρονη και συστηματική νοθεία της πνευματικής ανάπτυξης των νέων, μέσα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, με τη διδασκαλία Θρησκευτικοπολιτικών δογμάτων που δεν αντέχουν στην αντικειμενική δημόσια ανάλυση και κριτική.

Περίμενε κανείς ότι το νέο «Σύνταγμα της Ελλάδος» θα έδινε, επιτέλους, μια λύση στην ολοφάνερη αντίφαση που έκρυβαν μέσα τους αλλεπάλληλα προηγούμενα συντάγματα και θα έβαζε μια λογική τάξη στη διατύπωση των σκοπών της ελληνικής Εκπαίδευσης. Δυστυχώς η σύγχυση συνεχίζεται και στον τομέα της εκπαιδευτικής μας πολιτικής αλλά και στον τομέα της εκπαιδευτικής πράξης. Όπως θα δούμε παρακάτω, στο επίπεδο της επίσημης εκπαιδευτικής πολιτικής του κράτους η σύγχυση επικυρώνεται από το ίδιο το Σύνταγμα, ενώ στο επίπεδο της εκπαιδευτικής πράξης η σύγχυση υλοποιείται με τον άκριτο δογματικό διαποτισμό των νέων. Οι συνέπειες του δογματικού διαποτισμού των πολιτών είναι σοβαρότατες, όχι μόνο για το μέλλον και το χαρακτήρα της ελληνικής εκπαίδευσης αλλά και για το μέλλον και το χαρακτήρα ολόκληρης της νεοελληνικής κοινωνίας.

Εκπαιδευτικός προσανατολισμός σε όλες τις εκδρομές

Εκπαιδευτικός προσανατολισμός σε όλες τις εκδρομές

Γιώτα Τέσση

«Δεν μπορούμε να δεχτούμε ως πολιτιστική εκδρομή που καταλήγει στα μαγαζιά της Oxdord Street στο Λονδίνο ή στην Disney στο Παρίσι», ξεκαθάρισε ο γ.γ. του υπουργείου 

Διευκρινίσεις για το νέο πλαίσιο σχολικών εκδρομών έδωσε σήμερα στην ΕΡΤ ο γ.γ. του υπουργείου Παιδείας, Γιώργος Αγγελόπουλος, εξηγώντας ότι δεν ισχύει απολύτως τίποτα από αυτά που διαβάζουμε τις τελευταίες δύο μέρες σε μεγάλη μερίδα του Τύπου.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Κ.ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ «Οι μεγάλες αλλαγές στο Λύκειο και στο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ»

«Οι μεγάλες αλλαγές στο Λύκειο και στο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ»

gavroglou.jpg

Αννα Ανδριτσάκη

ΕUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

Κατάργηση κλειστού αριθμού εισακτέων, νέο λύκειο, αναβάθμιση απολυτηρίου. Είναι τα τρία βασικά χαρακτηριστικά τα οποία σηματοδοτούν τη μεγάλη παρέμβαση που επιχειρείται στο σύστημα εισαγωγής στα ανώτατα Ιδρύματα.

Στόχος να ανοίξει «η προοπτική ελεύθερης πρόσβασης με βάση το απολυτήριο του Λυκείου», δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου. Δεν θ΄αργήσει η δημοσιοποίηση του σχεδίου για λύκειο-εξεταστικό. Θα ξεκινήσει και «ζωντανός διάλογος» σε πλατφόρμα του υπουργείου όπου ομάδα ειδικών θα απαντά άμεσα σε ερωτήσεις και προτάσεις.

Γράμμα στον Αμίν που ήθελε, αλλά δεν κράτησε τη σημαία

Γράμμα στον Αμίν που ήθελε, αλλά δεν κράτησε τη σημαία

Γιώργος- Τυρίκος Εργάς

Αγαπητέ Αμίρ

Δε σε ξέρω, μικρέ μου, και κατά πάσα πιθανότητα δε θα διαβάσεις ποτέ αυτές τις γραμμές. Έμαθα πως χτες δε σε άφησαν να σηκώσεις τη σημαία της χώρας μας -όπου έχεις καταφύγει πρόσφυγας για να γλιτώσεις πόλεμο και φτώχεια- παρόλο που είχες κληρωθεί να το κάνεις. Να ξέρεις πως δεν συμφωνώ με τις παρελάσεις. Παρόλα αυτά νιώθω θλίψη και ντροπή γιατί σκέφτομαι πως σε αδίκησαν. Θέλω να σου πω πως βλέπω τη σημαία μας -γιατί πάλι αν και πιστεύω πως αυτός ο κόσμος θα προχωρήσει μόνο όταν σύνορα και σημαίες δεν μας χωρίζουν- αυτήν την σημαία έμαθα να την αγαπώ και να δακρύζω βλέποντάς την. 

Μυητικά τελετουργικά

Μυητικά τελετουργικά

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ 

«​Σείε! Να σου πω ένα καινούργιο τραγούδι;» Η ανιψούλα, που ξεσκόλισε πια από τον παιδικό σταθμό και καμαρώνει που πάει στο νηπιαγωγείο, ήταν σίγουρη όπως πάντα για την απάντησή μου. «Αμέ! Αμέσως» της λέω, και η Μυρσίνη πιάνει το ρεπερτόριο της Σοφίας Βέμπο: «Αχ Τσιάνο! Σα τρελασώ, Τσιάνο!» Και γέλια όμορφα την ώρα που περνάει στο «βρε τον φουκαρά! τον μακαρονά!». Αυτό το «μακαρονά», που της φέρνει στο μυαλουδάκι της οικείες εικόνες, το πιάτο με τη μακαρονάδα, είναι ο πιο γερός κρίκος που τη συνδέει με το τραγούδι. Τ’ άλλα δεν γράφονται βαθιά. Θα χρειαστεί η επανάληψη, τάξη την τάξη, για ν’ αφήσουν τη σφραγίδα τους.

«Οποιος είναι πρώτος...»

«Οποιος είναι πρώτος...»

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Τώρα τι να θυμηθείς και τι να πεις καλοκαιριάτικα; Τίποτε, απλώς να αναρωτηθείς: Μα καλά, ολόκληρος αντιπρόεδρος, αρχαιογνώστης δεινός, που παραδίδει μαθήματα ρητορικής, δεν σκέφτηκε να τους θυμίσει εκεί στο κόμμα του ότι το καύχημά μας, η δόξα και η τιμή μας, η αθηναϊκή δημοκρατία, η κορυφαία επινόηση των αρχαίων, θεσμοθέτησε την κλήρωση για την απόδοση αξιωμάτων, δηλαδή κοινωνικής ευθύνης; Οτι οι επιπόλαιοι νομοθέτες της, κάποιοι Κλεισθένηδες, Σόλωνες και λοιποί, θεωρούσαν όλους τους πολίτες δυνάμει ικανούς και οπωσδήποτε υποχρεωμένους να υπηρετούν την πατρίδα τους, από όποιο πόστο κι αν κληρώνονταν; Να μισούσαν τάχα την αριστεία, γι’ αυτό και ξέπεσαν στην κλήρωση, πολίτες που ήξεραν απέξω κι ανακατωτά την «Ιλιάδα», σαν θαυμάσιο παραμύθι και σαν εξαίρετο πρότυπο, που το τραγουδούσαν στα παιδιά τους, άρα θα ’χαν ακούσει και θα ’χαν πει αμέτρητες φορές το ομηρικό «αιέν αριστεύειν»;

Περί πάτρης, Κυριάκο, όχι περί πάρτης

Περί πάτρης, Κυριάκο, όχι περί πάρτης

Καρτερός Θανάσης

Εντάξει, μια παράδοση στη σύνδεση αριστείας και σημαίας η παράταξη των ακραιφνών, ειδικών στη... σημαιολογία, την έχει. Θυμάμαι, για παράδειγμα, όταν ήμουν στην τελευταία τάξη του δημοτικού, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του πενήντα, τη σημαία την έπαιρνε ο πιο ψηλός και ευσταλής μαθητής. Αλλά τελικά την πήρε ένας πιο κοντός από τον πιο ψηλό, για άγνωστη αιτία, την οποία έμαθα αργότερα. Ο μπαμπάς του πιο ψηλού ήταν εξορία, ενώ ο μπαμπάς του πιο κοντού ήταν χωροφύλακας. Όπερ, έδει, δείξαι.

Το προοδευτικό πρόσημο για τη σημαία

Το προοδευτικό πρόσημο για τη σημαία

Δημήτρης Κουκλουμπέρης

Μια ακόμη πολιτική αντιπαράθεση -εν μέσω Αυγούστου- ξέσπασε την Τετάρτη, αυτή τη φορά για τη σημαία στο Δημοτικό. 

Η απόφαση του υπουργείου Παιδείας οι σημαιοφόροι να αποφασίζονται με κλήρωση καταργεί την αριστεία, είπαν όσοι διαφώνησαν.

Άραγε, πόση υποκρισία, πόσος λαϊκισμός και πόσος συντηρητισμός περιλαμβάνεται σε μια τέτοια άποψη; 

Πέραν του ότι η κλήρωση ατύπως ισχύει διότι τα περισσότερα παιδιά στο Δημοτικό παίρνουν δέκα, είναι δύσκολο να κατανοήσει κάποιος λογικά, γιατί το να μπορεί να κρατά ο οποιοσδήποτε μαθητής τη σημαία, το εθνικό σύμβολο, είναι κατάργηση της αριστείας.

Γαβρόγλου: «Ούτε εκατοστό πίσω»

Γαβρόγλου: «Ούτε εκατοστό πίσω»

Αποφασισμένος να «μην κάνει πίσω ούτε ένα εκατοστό», δήλωσε ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου κατά την παρέμβασή του στη συζήτηση στη Βουλή για το νομοσχέδιο που προωθεί το υπουργείο του για την ανώτατη εκπαίδευση.

«Η προσπάθειά μας, η επιμονή από την οποία δεν θα κάνουμε πίσω ούτε ένα εκατοστό είναι να καθιερώσουμε ακαδημαϊκούς κανόνες στο τοπίο που απορρυθμίστηκε με έναν καταστροφικό τρόπο για τα πανεπιστήμια. Θα ξαναμπεί μια τάξη με βάση τους ακαδημαϊκούς κανόνες» ανέφερε ο υπουργός για να προσθέσει σκωπτικά απευθυνόμενος στην αντιπολίτευση: «Νομίζω ότι όταν ακούτε για ακαδημαϊκούς κανόνες κάτι παθαίνετε».

Επιστολή της Επιτροπής για το βιβλίο των Θρησκευτικών: «Αγαπητέ Γιάννη Αγγελάκα...»

Επιστολή της Επιτροπής για το βιβλίο των Θρησκευτικών: 

«Αγαπητέ Γιάννη Αγγελάκα...»

To Tvxs.gr έλαβε και δημοσιεύει την επιστολή - απάντηση της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του νέου Προγράμματος Σπουδών για τα Θρησκευτικά στο άρθρο του Γιάννη Αγγελάκα στο Tvxs.gr «Περί της ταλαίπωρης μεταρρύθμισης στην Παιδεία». Με την παρέμβασή του ο δημιουργός ζητούσε την απόσυρση του τραγουδιού του «Γιορτή» από το βιβλίο, ως αντίδραση στο «κόψιμο» των τραγουδιών «Μπαγάσας» του Νικόλα Άσιμου και «Συννεφούλα» του Διονύση Σαββόπουλου, ύστερα από την παρέμβαση της εκκλησίας. 

«Αγαπητέ Γιάννη Αγγελάκα,