Μετά τον Μαδούρο ο Στάλιν

Μετά τον Μαδούρο ο Στάλιν 

Μετά την Βενεζουέλα, τον Βαρουφάκη και τις πυρκαγιές η ΝΔ βρήκε νέο πεδίο αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση: την άρνηση Κοντονή να συμμετάσχει η χώρα σε συνέδριο στην Εσθονία για τα «εγκλήματα του ναζισμού και του κομουνισμού».

Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα τελευταία, τη γραμμή έδωσαν τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ: τη Κυριακή το πρωί, ο Θ. Αναστασιάδης στο «Πρώτο Θέμα» στηλίτευε την κυβέρνηση αφού «δεν αντέχουν τα επιχειρήματα Κοντονή ότι δεν μπορούμε να εξισώνουμε τον Ναζισμό με τον Κομουνισμό».

Μερικές ώρες αργότερα, η ΝΔ πήρε τη σκυτάλη με επίσημη ανακοίνωση στην οποία τόνιζε ότι είναι «προσβολή για τους Ελληνες η απόφαση της κυβέρνησης να μην συμμετάσχει στο συνέδριο».

Η απύθμενη χυδαιότητα της Ν.Δ.

Η απύθμενη χυδαιότητα της Ν.Δ.

Του Μάκη Μπαλαούρα*

Ο Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης (ΟΑΣΘ) ήταν μια εταιρεία-εσμός διαφθοράς, λαμογιάς και πελατειακών εξυπηρετήσεων. Έπαιρνε περισσότερα χρήματα από το Ελληνικό Δημόσιο από όσα έπαιρναν οι αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας. Χρωστάει παντού, και βέβαια στους εργαζομένους, με συνέπεια να τρέχουν στα υπουργεία για να βρουν χρήματα να πληρωθούν.

Παρά ταύτα, η Ν.Δ. υποστήριζε τα προνόμια των αδηφάγων-χαϊδεμένων παιδιών της στον ΟΑΣΘ, ενώ σφύριζε αδιάφορα για το χάλι των συγκοινωνιών της Θεσσαλονίκης. Από πάνω, κατήγγελλε και κάρφωνε την κυβέρνηση ότι κάνει κρατικοποιήσεις.

Γιατί κανείς δεν βάζει πλάτη για το ΣΥΡΙΖΑ;

Γιατί κανείς δεν βάζει πλάτη για το ΣΥΡΙΖΑ;

Γιάννης Σιδηρόπουλος

Η υπόθεση του Στέλιου Παππά, μετά την τοποθέτησή του στην Προεδρία του ΟΑΣΘ ανέδειξε το ζήτημα των διαφορετικών προσεγγίσεων που υπάρχουν για την Αριστερά, όταν αυτή είναι ακίνδυνη και «διακοσμητική» στο 3% και όταν είναι κυβερνώσα και απειλεί.

Ο Στέλιος Παππάς, ιστορικό στέλεχος της ανανεωτικής Αριστεράς - που οι γνωρίζοντες αναφέρουν ότι δεν ταυτιζόταν συχνά στα κομματικά ζητήματα με το γιό του Νίκο - υπήρξε Πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου, με τη στήριξη ΠΑΣΟΚ - ΝΔ σε μια εποχή που ο ΣΥΝ ήταν συμπαθής σε όλους αλλά δεν απειλούσε τη διαχείριση της εξουσίας. Σήμερα το ίδιο πρόσωπο, με διάφορες προφάσεις, δεν είναι αρεστό από τις ίδιες δυνάμεις. 

Κρίση σε Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ από την επίτευξη των στόχων

Κρίση σε Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ από την επίτευξη των στόχων

Παναγιώτης Σκούτας *

EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ

Η έλλειψη πειστικού αφηγήματος από τη Ν.Δ., μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και την πρώτη έξοδο της χώρας στις αγορές, οδηγεί την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με όλο και γρηγορότερα βήματα, στην υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας.

Μέσα στις τελευταίες εβδομάδες είδαμε τη Ν.Δ. να προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα θεσμικής κρίσης και σύγκρουσης της κυβέρνησης με τη Δικαιοσύνη. Είδαμε τον αρχηγό της να καλεί την Τοπική Αυτοδιοίκηση να μποϊκοτάρει τα αναπτυξιακά συνέδρια στις Περιφέρειες της χώρας. Είδαμε ακόμη και την αναβίωση της (ξαναζεσταμένης ως σούπα) αντιπαράθεσης για την αριστεία, με επιχειρήματα της δεκαετίας του '50 για τη σχέση των σημαιοφόρων στα Δημοτικά σχολεία με τις σχολικές διακρίσεις.

«Αριστερή στροφή» στη νομοθέτηση

ΣΥΡΙΖΑ: Ταξικό πρόσημο - Κοινωνικά συντηρητική, οικονομικά φιλελεύθερη η Ν.Δ.

«Αριστερή στροφή» στη νομοθέτηση

Κώστας Φυλακίδας

Από την επομένη της ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης, στα μέσα Ιουνίου το νομοθετικό έργο τής κυβέρνησης έχει αναβαθμιστεί πολιτικά. Ως να γύρισε ένα κουμπί και τα νομοσχέδια και περισσότερα έγιναν και απέκτησαν ιδεολογικό (ενίοτε και ταξικό) περιεχόμενο. Μέσα σε 14 μέρες πέρασαν από τη Βουλή επτά νομοσχέδια, και μάλιστα με την τακτική διαδικασία.

Ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης συνδέει ευθέως το πλήθος και το περιεχόμενο των νομοσχεδίων με τις εξελίξεις στην οικονομία. «Νοηματοδοτεί και το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης και την έξοδο στις αγορές», είπε υπογραμμίζοντας ότι καταβάλλεται «τρομακτική προσπάθεια στην ουσία της διακυβέρνησης».

Η πολιτική απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ (28 & 29 Ιουλίου 2017.

Το κείμενο της πολιτικής απόφασης της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ που συνεδρίασε στις 28 και 29 Ιουλίου του 2017.

Η πολιτική απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ

1. Η διεθνής οικονομική και πολιτική συγκυρία

Η παγκόσμια οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2007 δεν φαίνεται να έχει ξεπεραστεί. Συγχρόνως στο πολιτικό επίπεδο οι ΗΠΑ δεν μπορούν να παίξουν πλέον το ρόλο του μοναδικού και αδιαμφισβήτητου ηγεμόνα, αντιθέτως αποσταθεροποιούν τις προηγούμενες συναινέσεις ειδικά μετά την επικράτηση Τράμπ.

Η σύνοδος κορυφής των G20 στο Αμβούργο κατέδειξε ότι η διεκδίκηση της ισότιμης παγκόσμιας συνεργασίας αποτελεί ζήτημα προτεραιότητας στη βάση μιας νέας δίκαιης διεθνούς οικονομικής και πολιτικής τάξης.

Τα τρία συν ένα βήματα του ΣΥΡΙΖΑ

Τα τρία συν ένα βήματα του ΣΥΡΙΖΑ

Του Άγγελου Μανταδάκη 

Kestutis

Τρία πράγματα οφείλουμε να κάνουμε στο άμεσο μέλλον μετά και τη συνεδρίαση της Κεντρικής επιτροπής του κόμματος.

Το πρώτο είναι ο απολογισμός της προηγούμενης περιόδου, δηλαδή να συζητήσουμε για το τι κάναμε και εδώ πράγματι έχουμε να παρουσιάσουμε ένα έργο γιγάντιο. Παρά τις δυσκολίες και τα λάθη, το έργο του ΣΥΡΙΖΑ είναι πραγματικά σημαντικό μέσα στις συνθήκες που επικράτησαν. Να μιλήσουμε, και είναι δουλειά των οργανώσεων αυτό, για τα 2,5 εκατομμύρια ανασφάλιστους συμπολίτες μας που εντάχθηκαν στη νοσοκομειακή περίθαλψη. Την κάλυψη των αναγκών των σχολείων από την πρώτη μέρα λειτουργίας τους. Τη στήριξη των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Μόνο μια ιδεολογική τύφλωση από τους αντιπάλους αλλά και εμμονές ημετέρων μπορούν να αποκρύπτουν ή να αμφισβητούν αυτό το έργο.

Το σχέδιο της δεύτερης κυβερνητικής διετίας

Το σχέδιο της δεύτερης κυβερνητικής διετίας

H πρώτη έξοδος στις αγορές έγινε και κρίνεται ικανοποιητική, το ορόσημο και η νέα αφετηρία ετέθησαν, και η κυβέρνηση μπαίνει στην δεύτερη διετία της θητείας της με έναν στρατηγικό σχέδιο τριών αξόνων. Το εν λόγω σχέδιο θα τεθεί σε εφαρμογή “πάσει δυνάμει”, σύμφωνα με την χαρακτηριστική έκφραση κυβερνητικού στελέχους αμέσως μετά την θερινή παρένθεση του Αυγούστου., οι δε άξονες στους οποίους βασίζεται ειναι οι εξής: Το ταχύτατο κλείσιμο των επόμενων αξιολογήσεων, η παράλληλη συνέχιση των εξόδων στις αγορές με αποκλιμακούμενα επιτόκια και η εστίαση της κυβερνητικής μηχανής στην ανάπτυξη αλλά και το κοινωνικό κράτος.

Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο(του Μαρσέλ Προυστ και της κυβέρνησης)

Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο 

(του Μαρσέλ Προυστ και της κυβέρνησης)

 Του ΑΠ Θάνου

Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, είναι ο τίτλος του κλασικού, πολύτομου και σπουδαίου μυθιστορήματος του Μαρσέλ Προυστ. Ο λόγος όμως εδώ δεν είναι για τη μεγάλη γαλλική λογοτεχνία. Είναι για την πολιτική τακτική της κυβέρνησης έναντι των δανειστών. Γιατί, κάνοντας έναν απολογισμό αυτής της τακτικής, διαπιστώνουμε ότι αυτός ο τίτλος [όπως και ο τίτλος ενός από τους επιμέρους τόμους του έργου τού Προυστ, Ο ξανακερδισμένος χρόνος] ταιριάζει γάντι στη στάση της κυβέρνησης, στα δυόμισι χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία.

Εκτός από την κυβέρνηση, υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ και ως κόμμα

Εκτός από την κυβέρνηση, υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ και ως κόμμα

Του Άλκη Ρήγου

«Χωρίς κόμμα δεν μπορεί να υπάρξει ούτε η κυβέρνηση ούτε εναλλακτικό κυβερνητικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση» (Από την απόφαση του συνεδρίου για το κόμμα).

Ενώ με το τέλος της δεύτερης αξιολόγησης, μας δίνετε πολιτικός χρόνος, σ’ αυτόν τον ανελέητο πόλεμο θέσεων που διεξάγουμε για στοχευμένες δράσεις οικονομικής αναπτυξιακής αναθέρμανσης και ταξικά προσδιορισμένων κοινωνικών παρεμβάσεων, με κατεύθυνση το τέλος της μνημονιακής περιόδου, γενική είναι η αίσθηση ότι το κόμμα ως συλλογικός διανοούμενος απουσιάζει από αυτήν τη δυνατότητα, αφήνοντας με μια ιδιότυπη σιωπηρή εξουσιοδότηση τα πάντα στην κυβέρνηση και προσωπικά στον πρωθυπουργό.

Ένας λεκές στο προεδρείο της Βουλής

Ένας λεκές στο προεδρείο της Βουλής

Κωστής Παπαϊωάννου*

EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ

182 Ελληνες βουλευτές εξέλεξαν αντιπρόεδρο της Βουλής έναν ακραίο αντισημίτη, ομοφοβικό και συνωμοσιολόγο συνάδελφό τους.
Αποτελεί πραγματική ντροπή η εκλογή αυτή. Πρόπερσι η υπουργοποίηση του ίδιου προσώπου ανακλήθηκε, επειδή εξομοίωνε την Ευρωπαϊκή Ενωση με το Αουσβιτς. Δεν άλλαξε σε δυο χρόνια.

Εξακολουθεί να αποτελεί καταφανή απόκλιση από θεμελιώδεις αρχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού και του θεσμικού πλέγματος που συγκροτεί τον κοινό μας νοητικό, αισθητικό και αξιακό τόπο. Εξακολουθεί να αποτελεί μια μηχανή ρητορικής μίσους. 

Ύμνος στη δουλοπρέπεια

Ύμνος στη δουλοπρέπεια

EUROKINISSI/ΜΠΟΛΑΡΗ ΤΑΤΙΑΝΑ

Το θέμα είναι γνωστό και πολυσυζητημένο. Η αντιπολίτευση, όμως, δεν χάνει ευκαιρία να το επαναφέρει. Πρόκειται για το περίφημο Plan B (Σχέδιο Β), το οποίο συζητούσε η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το 2015, για να αντιμετωπιστεί ενδεχόμενη ρήξη με τους δανειστές η οποία θα οδηγούσε σε οικονομική ασφυξία τη χώρα.

Η πιο πρόσφατη ευκαιρία για επαναφορά της συζήτησης δόθηκε από τον Γκλεν Κιμ, σύμβουλο τόσο του Γιάνη Βαρουφάκη όσο και του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ο οποίος, μιλώντας σε εκδήλωση του κόμματος του Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία, παραδέχτηκε ότι σχεδιαζόταν ένα παράλληλο «δημοσιονομικό νόμισμα» (κουπόνια) με το οποίο θα πληρωνόταν αρχικά το 10% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων.

Οι «κατώτεροι των περιστάσεων»…

Οι «κατώτεροι των περιστάσεων»…

Ράνια Αντωνοπούλου*

Eurokinissi-ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Οι οικονομικοί δείκτες δείχνουν με σαφή τρόπο ότι η οικονομία πλέον βρίσκεται σε αναπτυξιακή τροχιά. Εντούτοις, Ν.Δ. και μερίδα των μέσων ενημέρωσης εμμένουν στην καλλιέργεια του κλίματος της καταστροφολογίας.

Η Ν.Δ. χαιρέκακα έσπευσε να «επενδύσει» στα προγνωστικά φορέων και οργανισμών για περιορισμό της ανάπτυξης στο 1,6%, από 2,7% που προέβλεπε ο προϋπολογισμός του 2017.

Οι εκτιμήσεις αυτές βασίστηκαν στην αρχικά εσφαλμένη πρόβλεψη της ΕΛΣΤΑΤ για ύφεση 0,4% το α' τρίμηνο του 2017 και στην εκτίμησή της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι η αξιολόγηση δεν θα κλείσει. 

Επιχείρηση «θερμός Ιούλιος»

Επιχείρηση «θερμός Ιούλιος»

Kλιμάκωση στην επιχείρηση «θερμός Ιούλιος» ξεκινά από σήμερα, με τη Νέα Δημοκρατία να παίζει το «χαρτί» Καμμένου και Εξεταστικών Επιτροπών, το Μαξίμου να αντεπιτίθεται με όπλο τις αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα στην Υγεία, τα εξοπλιστικά και την διαπλοκή, και με την Δημοκρατική Συμπαράταξη να προσχωρεί ανοιχτά πια στο μπλοκ της οξείας σύγκρουσης με την κυβέρνηση.

Το πολιτικό μίγμα του καλοκαιριού γίνεται αρκούντως εκρηκτικό μετά την επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να ακολουθήσει την γραμμή της ολοκληρωτικής πόλωσης – μιας πόλωσης, που φεύγει πλέον από το πεδίο της αξιολόγησης και της συμφωνίας με τους δανειστές και μετατοπίζεται στα ζητήματα της διαφθοράς και της πολιτικής ηθικής, αλλά και σε εύφλεκτα θέματα της καθημερινότητας όπως η ασφάλεια και η Παιδεία.

Τασία Χριστοδουλοπούλου: Ήξερα ότι δεν υπήρχαν προϋποθέσεις ρήξης

Ήξερα ότι δεν υπήρχαν προϋποθέσεις ρήξης

Η ψήφιση του τρίτου μνημονίου και το αν ο ΣΥΡΙΖΑ παραδόθηκε ή συμβιβάστηκε είναι δευτερεύοντα ζητήματα μπροστά στην υπέρβαση των ορίων που κατέγραψε το 62% του ελληνικού λαού, σύμφωνα με την Τασία Χριστοδουλοπούλου. Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη συνέντευξή της στο TPP τονίζει ότι δεν υπήρχαν προϋποθέσεις ρήξης και στόχος ήταν η απάντηση στην πίεση των δανειστών, ενώ υποστηρίζει ότι η «επιλογή της ΕΕ να παρακάμψει τη λαϊκή βούληση, ήταν μια επιλογή που είχε κόστος για την ΕΕ».

Στο στόχαστρο μιας δοτής ταξικής Δικαιοσύνης

Κυβέρνηση και αιρετή Τοπική Αυτοδιοίκηση

Στο στόχαστρο μιας δοτής ταξικής Δικαιοσύνης

Κωστόπουλος Τρύφωνας

Pablo Picasso,  1914-15 

(Still Life with Compote and Glass)

"Αν θέλουμε να μείνουν όλα όπως είναι, τότε πρέπει όλα να αλλάξουν" Τζουζέπε Λαμπεντούζα 

Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση της χώρας έχει κυριολεκτικά αναστατώσει ολόκληρο το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Άλλωστε, με την αλλαγή κυβέρνησης στην Ελλάδα απαιτούνται από μετακλητούς υπαλλήλους μέχρι την πλήρωση Διοικητικών Συμβουλίων και Οργανισμών περίπου 30.000 στελέχη. Αυτό σημαίνει ότι περίπου 60.000 στελέχη από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είτε βρέθηκαν ή κινδυνεύουν να βρεθούν στην «ανεργία». Όλο αυτό το κατεστημένο έχει πάθει στην κυριολεξία βέρτιγκο. Φωνασκεί με περίσσεια υποκρισία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του δέθηκαν με τις καρέκλες και τα υπογράφουν όλα. Κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Αισθάνονται σαν το ψάρι έξω από το νερό. Κατέχουν την εξουσία από καταβολής νεοελληνικού κράτους. Όλοι τους θέλουν εξουσία και χρήμα. Σαν βδέλλες απομυζούσαν τον ιδρώτα του ελληνικού λαού. Ο ΣΥΡΙΖΑ προς ώρας τούς χαλά τα σχέδια. Όλο αυτό το στελεχικό δυναμικό έχει σημάνει γενικό προσκλητήριο για την επάνοδό του στις μόνιμες καρέκλες, τις οποίες προς στιγμή ο ελληνικός λαός, με την ψήφο του, τους έχει στερήσει.

Συνταγματολόγων λεκτικές εκτροπές

Συνταγματολόγων λεκτικές εκτροπές

Γιώργος Σταματόπουλος

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΝΗΣ//EUROKINISSI

Φευγαλέα, μες στη βαριά ατμόσφαιρα του «καύσωνα», άκουσα στελέχη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης να ωρύονται στο συνέδριο του κόμματός τους.

Τέτοια χολή κατά της νυν κυβέρνησης δεν νομίζω να έχει ξαναχυθεί στην ελληνική πολιτική σκηνή, στα πολιτικά χρονικά της χώρας. Ειδικά ο Ευάγγελος Βενιζέλος μάς τρομοκράτησε -η χειρότερη κυβέρνηση, κατ’ αυτόν, που έχει περάσει από αυτόν τον δύσμοιρο τόπο- και λίγο ήταν.

Ενας άλλος ιππεύς καλάμου (καλά υποψιαστήκατε, ο Αντρέας Λοβέρδος) στρίγγλιζε ότι μόνο το κόμμα του είναι αυτή τη στιγμή αξιόπιστο να κυβερνήσει· μόνο αυτός και οι συν αυτώ (καμιά δεκαριά νοματαίοι) μπορούν να εγγυηθούν τον οιακισμό του καραβιού που μπατάρει.

Το μέλλον διαρκεί πολύ!

Εν όψει της διεξαγωγής του 18ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ (Αθήνα, 1-4/7/17)

Το μέλλον διαρκεί πολύ!

Του Τριαντάφυλλου Τρανού*

Για τις πολιτικές ρίζες της σημερινής κρίσης του συνδικάτου των εκπαιδευτικών και το συνδικαλισμό της ευθύνης. 

Η πρώτη προτεραιότητα για την παιδεία σήμερα είναι η ενίσχυση της δημοκρατίας μέσα στο σχολείο. 

Όποιος εννοεί να ασκήσει αριστερή εκπαιδευτική πολιτική πρέπει να μάθει να τηρεί αταλάντευτα αρχές ουσιαστικής συνδιαμόρφωσης του σχεδιασμού του με την κοινωνία. Πρέπει να συζητήσει απροκατάληπτα και με ειλικρίνεια και με τους εκπρόσωπους της κοινωνίας αλλά κυρίως με τα συνδικάτα. Αμέσως μετά έρχεται η κοινή προσπάθεια για την ανάσχεση της ραγδαίας μείωσης του μαθητικού πληθυσμού. Ο αριθμός των παιδιών που πηγαίνουν σήμερα στο σχολείο σε σχέση με τη προηγούμενη δεκαετία μειώνεται. Αυτή η μείωση και η συσσωρευμένη και αλληλοτροφοδοτούμενη απόγνωση των παιδιών και των γονιών τους, ιδιαίτερα των πιο φτωχών και η συνακόλουθη καταπιεσμένη φανερή και αθέατη βία που παράγει o αποκλεισμός από την μόρφωση, είναι τα πιο απειλητικά από τα ορατά συμπτώματα της κρίσης στην εκπαίδευση.

Άλλο όνειρα, άλλο αυταπάτες

Άλλο όνειρα, άλλο αυταπάτες

Του Πάνου Τριγάζη* 

«Τα όνειρα είναι μεταδοτικά» έχει γράψει η διεθνώς γνωστή Τουρκάλα συγγραφέας Ελίφ Σαφάκ. Σπανίως τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα, συχνά διαψεύδονται, ενίοτε μετατρέπονται και σε εφιάλτες. Αυτό μαρτυρεί η Ιστορία του 20ού αιώνα σε ό,τι αφορά το όνειρο της κοινωνικής και ανθρώπινης απελευθέρωσης. Κατά κανόνα, σε «οδούς ονείρων» πορεύονται οι νέοι και οι νέες, γι’ αυτό και έχουν βρεθεί στην πρώτη γραμμή όλων των μεγάλων κινημάτων, διεθνώς και στην χώρα μας.

Επειδή κάποιοι σήμερα στην Ελλάδα μιλούν για «ναυάγιο ονείρων», καταλογίζοντας γι’ αυτό την ευθύνη στον ΣΥΡΙΖΑ, θα έλεγα ότι σχεδόν πάντοτε τα όνειρα ποικίλλουν. Παρά το γεγονός ότι ο εθνικός μας ποιητής και επαναστάτης, Διονύσιος Σολωμός, έχει συστήσει να πορευόμαστε «με λογισμό και μ’ όνειρο», ακόμα και πολλοί στην Αριστερά δεν αποφύγαμε τις αυταπάτες λόγω λανθασμένων εκτιμήσεων για τον συσχετισμό δυνάμεων στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Οι αιώνια γαντζωμένοι, τώρα τιμητές

Οι αιώνια γαντζωμένοι, τώρα τιμητές

Τάσος Παππάς

«Το μόνο που νοιάζει τον κ. Τσίπρα είναι να μένει γαντζωμένος στην καρέκλα». Κουίζ: Στην ανακοίνωση ποιου κόμματος υπάρχει αυτή η φράση; Ευκολάκι. Σίγουρα δεν προέρχεται από τη ΛΑ.Ε., την Πλεύση Ελευθερίας, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή από κάποια άλλη οργάνωση της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Δεν ταιριάζει σ’ αυτά τα σχήματα ο αστικός καθωσπρεπισμός. Μπορεί να συμφωνούν με την άποψη ότι ο Τσίπρας είναι γαντζωμένος στην καρέκλα του, αλλά ποτέ δεν θα τον αποκαλούσαν κύριο. Προδότη και χυδαίο οπορτουνιστή ναι, κύριο όμως όχι.